Από τη στιγμή που ο πρόσφατος σεισμός, έγινε αισθητός και στην Κύπρο, θέλω να ελπίζω ότι αρκετά θα είναι και εκείνα τα μυαλά που ταρακουνήθηκαν, κατά το ενάμισι λεπτό, που ταρακουνήθηκαν και τα κτίρια…
Ως φυσιολογικό επακόλουθο του κάθε σεισμού, είναι και οι μετασεισμοί και θέλω να ελπίζω ότι ταυτόχρονα, μετασεισμοί να έσεισαν και μετά αυτά τα μυαλά…
Για να σκεφτόμαστε και λίγο…
Να σκεφτόμαστε, ότι όλα, μα όλα, είναι θέμα μιας στιγμής!
Τα καλά και τα κακά… Όλα μα όλα!
Εδώ ο Ερντογάν, μας έλεγε ότι θα έλθει νύχτα, νύχτα του ήλθε ο σεισμός και ελπίζω, ότι μέσα στην αλαζονεία του, να… τρύπωσε ο προβληματισμός…
Αλλά, πραγματικά, δεν με νοιάζει τι σκέφτεται ο Τούρκος πρόεδρος, παρά μόνο πως σκέφτονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχασαν τα πάντα…
Όλα αυτά τα αθώα θύματα, που προστέθηκαν στις αμέτρητες εκατόμβες, τόσων και τόσων αδικοχαμένων συνανθρώπων μας, μέσα από το πέρασμα των χρόνων και όχι μόνο λόγω σεισμών…
Οι εικόνες εξακολουθούν να συγκλονίζουν…
Κάπου εδώ, θα αναφερθώ λοιπόν και σε μιαν καλαθοσφαιρική απόχρωση αυτού του κακού…
Η φωτογραφία του κειμένου, δεν είναι παρμένη από την πρόσφατη καταστροφή…
Είναι όμως συμβολική…
Μια σκασμένη μπάλα, που θα μπορούσε να είναι και κάποιου άλλου αθλήματος…
Μια σκασμένη μπάλα, που αντιστοιχεί στα σκασμένα όνειρα εκείνων των παιδιών, όπως και σε αυτά, των γονέων τους…
Όνειρα που έγιναν θρύψαλα μέσα σε μια στιγμή…
Κάποια πράγματα, δεν έχουν πατρίδα…
Έτσι απλά!
Αρμενία-Κύπρος 63-69: Η αντεπίθεση της επανάληψης, απέφερε νίκη και πρωτιά! 
