📖 Περίπου 45“
➡️Χώρος για να τοποθετηθεί το 17ο Τρόπαιο στην ιστορία της Γυναικείας καλαθοσφαιρικής ΑΕΛ, επιβάλλεται να… βρεθεί στη Γαλαζοκίτρινη βιτρίνα, που εκτός από τα Ανδρικά και στα Γυναικεία, είναι η πρώτη ομάδα σε κατακτήσεις, άρα και το πρώτο όνομα που βλέπει κανείς στη «χρυσή βίβλο»… αμφότερων των φύλων!
Οι κοπέλες της ΑΕΛ, για δεύτερη κατά σειρά αγωνιστική περίοδο, αυτό που κατάφεραν και είναι το σημαντικότερο όλων, είναι ότι στάθηκαν αντάξιες απέναντι στη βαριά ιστορία της ομάδας, της οποίας φοράνε τη φανέλα, άρα και στην κληρονομιά που έλαβαν μέσα από τα κατορθώματα καλαθοσφαιριστριών «ιερών τοτέμ» της Γυναικείας καλαθόσφαιρας στον τόπο μας!
Ήταν μια δίκαιη κατάκτηση, βάση του πως εξελίχθηκαν οι τελικοί, κάτι που δεν αλλάζει, σχετικά με την απόφαση της Αναγέννησης, όπως μην παρουσιαστεί στον ψεσινό τελικό, που ήταν ο 3ος της σειράς…
Χωρίς όμως ακόμα και αυτό να σημαίνει ότι καθαυτό αγωνιστική η αξία του αντιπάλου, μειώνεται και στην περίπτωση, που είναι η… μεζούρα, για να μετρηθεί η δόξα του νικητή.
Μένοντας όμως στη λάμψη και τη γιορτή (γιατί αυτό είναι που επέβαλλε η ψεσινή βραδιά), οι κοπέλες της ΑΕΛ, δεδομένα, δεν ήθελαν να αφήσουν περιθώρια αμφιβολίας για το δίκιο της φετινής τους κυριαρχίας, τη στιγμή που ο «ρούκι» προπονητής τους, ο Μιχάλης Κουνούνης, ήδη μετρά και την κατάκτηση του Κυπέλλου!
Στα 17 Τρόπαια λοιπόν η Γυναικεία ομάδα της ΑΕΛ!
Η κληρονομιά λοιπόν… αντιπροσωπεύθηκε όπως έπρεπε για τις Γαλαζοκίτρινες κοπέλες!
Κληρονομιά, επειδή εκείνες που δημιούργησαν την ιστορία, κατέκτησαν «πιο δύσκολα» Τρόπαια!
Απέναντι σε περισσότερους δυνατούς αντιπάλους, ή και χάριν στο τελευταίο σουτ, ενός πέμπτου τελικού (σαν για παράδειγμα, εκείνο της Παπαδούρη, το 2012)!
Ποια όμως είναι η ουσία και που δεν αλλάζει;
Η καθαυτό αξία του Τροπαίου, είναι η ίδια για όλα!
