Γιατί η ποιότητα θα υπερέχει πάντα της ποσότητας…

Περίπου 1`

Κάποτε, ο Έλληνας ποιητής Μενέλαος Λουντέμης (14/01/1912 – 22/01/1977), είχε μονολογήσει…

-Πως γίνεται να είσαι τόσο καλός και να μη σε ζηλεύει κανένας;

Κάποτε λοιπόν και εγώ είχα φτιάξει ένα μικρό αίνιγμα…

-Γιατί ο υποκριτής έχει μεγάλο ερμάρι στο σπίτι του;

Η απάντηση είναι…

Γιατί κάπου πρέπει να χωράνε οι μάσκες!

Σχετικά με τον τίτλο του κειμένου, αλλά και του χρονογραφήματος που ακολουθεί…

Επειδή λοιπόν, δεν είναι λίγες οι φορές εκείνες που ακούμε από κάποιους ότι είναι αγαπητοί…

Η ερώτηση του Μενέλαου Λουντέμη, αποτελεί την απόλυτη απάντηση!

Τη στιγμή που ο υποκριτής, τις καλύτερες… πρόβες, στον ίδιο χώρο που βρίσκεται και το (μεγάλο) ερμάρι είναι που τις πραγματοποιεί!

Δηλαδή, στο ίδιο του το σπίτι!

Απλά επειδή ο υποκριτής, είναι υποκριτής με όλους και όταν λέω όλους, εννοώ… ανεξαιρέτως!

Από εκεί και πέρα…

Επειδή όλα αυτά έχουν να κάνουν με την ποσότητα, γιατί αυτός είναι ο στόχος του «αγαπητού υποκριτή»…

Τη στιγμή που κανείς, δεν μπορεί να κοροϊδεύει για πάντα όλο τον κόσμο…

Ένας βράχος, αρκεί και περισσεύει για να συντρίψει τρισεκατομμύρια κύματα!

Δηλαδή, μια αλήθεια μπορεί να συντρίψει τρισεκατομμύρια ψέματα…

Το πιο ακριβό διαμάντι, το τοποθετεί σε ξεχωριστή θέση ο κοσμηματοπώλης…

Απομονωμένο!!!

(Όποιος κατάλαβε… κατάλαβε)!

Αλλά και επειδή, η δεκάρα του φτωχού, αξίζει περισσότερο από τα τρισεκατομμύρια του (μη αυτοδημιούργητου, απαραίτητα επισημαίνεται ο ορισμός) πλούσιου!

Γιατί αν ο φτωχός σε βοηθήσει, δίνοντας σου τη μια από τις δυο δεκάρες που αποτελούν το 100% της περιουσίας του…

Σου έχει δώσει το 50% αυτής!

Αν ο (μη αυτοδημιούργητος) πλούσιος σου χαρίσει ένα εκατομμύριο (για δικούς του λόγους), τόσο δύσκολη εξακολουθεί να είναι η απάντηση, αν είναι η δεκάρα που αξίζει περισσότερο, ή τα εκατομμύρια;

Αν εξακολουθεί να είναι δύσκολη η απάντηση, αυτή, ήδη έχει απαντηθεί στον τίτλο του κειμένου, που κλείνει εδώ…