Στην ιστορία ανήκει πλέον η αγωνιστική περίοδος 2022-2023 για το Γυναικείο Πρωτάθλημα, ένα Πρωτάθλημα που ωστόσο μέσα από τις ωραίες εικόνες που άφησε η τελική φάση, αυτές δεν είναι αρκετές για να επισκιάσουν μια χρονιά που μόνο προβληματισμό θα μπορούσε να εμπνεύσει…
Σε παλιότερες μου παρεμβάσεις και χωρίς καμιάν περιστροφή, είχα αναφερθεί σε ένα Πρωτάθλημα που κυριολεκτικά βυθίζεται και ενώ μόλις λίγες μέρες πριν, η Γυναικεία καλαθόσφαιρα, βρέθηκε στο επίκεντρο της επικαιρότητας, λόγω του γνωστού θέματος που έφθασε μέχρι και τη Βουλή των Αντιπροσώπων…
Όταν λοιπόν, σε ένα Πρωτάθλημα όπου οι πλείστες καλές μας παίκτριες, προτιμούν να αγωνίζονται στο εξωτερικό, όπου οι παράγοντες των ομάδων, προτιμούν να επενδύουν στο Ανδρικό, όπου με το… ζόρι (κυριολεκτικά) μετείχαν έξι ομάδες, σε ένα Πρωτάθλημα όπου ομάδες «πάνε και έρχονται», κάθε χρονιά, όπου δεν υπάρχει… 2η κατηγορία (καλά τώρα! Το… πήρα πολύ μακριά το θέμα, αφού με το… ζόρι υπάρχει 1η κατηγορία), από που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς, για τη γενική κατάσταση…
Γυναικείο Πρωτάθλημα, δεν είναι η «λάμψη» των τελικών (και πραγματικά, δεν ξέρω τι ενδιαφέρον θα είχαν και αυτοί, αν έστω μια από τις δυο ομάδες που αγωνίστηκαν σε αυτόν, υποβάθμιζε και αυτή το Τμήμα), ούτε βέβαια και η «λάμψη» της Εθνικής, αν αναλογισθεί κανείς ότι οι σημαντικότερες παίκτριες αγωνίζονται στο εξωτερικό…
Γυναικείο Πρωτάθλημα, είναι η ύπαρξη περισσότερων από δυο δυνατών ομάδων και επειδή αυτό το θέμα, είναι (πάρα) πολύ μεγάλο, εννοείται ότι αυτή η παρέμβαση δεν τελειώνει εδώ…
Απεναντίας, μόλις έχει αρχίσει (έπεται συνέχεια)!
