📖Περίπου 1`30“
➡️Θα ξεκινήσω αυτήν την αναφορά με μια λέξη τριών ψηφίων που εκστόμισε ο Ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Γυναικών, Γιώργος Παλάλας κατά τη διάσκεψη τύπου, που ακολούθησε τη συγκλονιστική προσπάθεια των κοριτσιών μας, απέναντι στην πανίσχυρη Σλοβακία…
Αναφερόμενος λοιπόν στην (παρούσα κατά τη διάσκεψη) Μπέτυ Ακαθιώτου, την ανέφερε με το «μου»…
Η Μπέτυ μου είχε πει χαρακτηριστικά…
Ήταν βέβαια εμφανής η συναισθηματική φόρτιση του Ομοσπονδιακού προπονητή, όντας ευχάριστα καταβεβλημένος από τα όσα είδε (και δεν πίστευε και που δεν ήταν και ο μόνος) εντός των τεσσάρων γραμμών, αλλά αυτό το «μου», συμβολίζει τόσα πολλά…
Διότι εκτός της Ακαθιώτου, εννοούσε και άλλα «μου», αυτά που δεν ήταν στην αίθουσα, αλλά και αυτά που αποτέλεσαν την πρώτη λίστα κλήσης, καθώς και αυτά που είχαν μείνει εκτός δωδεκάδας και για να γίνει πιο σαφές αυτό το «μου», το νόημα εξάγεται πλέον πανεύκολα…
-Η ομάδα μου!
Αλλά για να μπορεί κανείς, από τον τελευταίο οπαδό, μέχρι και τον απόλυτο προεξέχοντα, όχι απλά να το λέει αλλά να το πιστεύει, αυτή η Εθνική, μέσα από αυτό το «μου», κατάφερε να περάσει τόσα πολλά μηνύματα που αντανακλούν στο φάσμα ολάκερης της Κυπριακής καλαθόσφαιρας!
Στης οποίας το ιστορικό, περιέχει αμέτρητες αδικίες σε βάρος της Γυναικείας καλαθόσφαιρας!
Όταν λοιπόν (και προσωπικά, δεν έχω ουδεμία ανάγκη για αυτοπροβολή) αυτή η ιστοσελίδα «φώναζε» κάποτε ότι αυτή η Εθνική δεν μπορεί να αγωνίζεται μόνο στις διοργανώσεις Μικρών Κρατών, μαζί ήταν και τα ίδια τα κορίτσια που φώναζαν το ίδιο ακριβώς, ότι δηλαδή μπορούν (και κυρίως έπρεπε) να αγωνίζονται σε ένα ανώτερο επίπεδο…
Επί προσωπικού, δεν θα άλλαζε απολύτως τίποτα επί του περιεχομένου αυτού του κειμένου, ακόμα και αν τα κορίτσια μας κέρδιζαν και τη Ρουμανία και την πανίσχυρη Σλοβακία, αλλά ακόμα και αν κέρδιζαν την (επίσης πανίσχυρη Πολωνία) στο δικό της έδαφος!
Για μένα, αυτό που παρουσίασε αυτή η ομάδα, δεν είναι απλά μια πρόκριση στην τελική φάση, αλλά κάτι παραπάνω και από την καθαυτό, κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος!!!
Επειδή η πιο σημαντική νίκη, δεν είναι το αποτέλεσμα αλλά όταν την ομάδα την αισθανθεί κανείς σαν την ομάδα του, σαν την ομάδα μου και όχι σαν την ομάδα του ή την ομάδα τους, τότε μιλάμε για έναν θρίαμβο κυρίες και κύριοι!
Όλα αυτά λοιπόν, τη στιγμή που αυτό το οικοδόμημα, όχι απλά πρέπει, αλλά επιβάλλεται (και δεν αναβάλλεται) να συνεχίσει να κτίζεται με τα πιο ανθεκτικά υλικά, γιατί το αξίζει…
Η ομάδα μας, η καλαθόσφαιρα μας, μέχρι να ανατείλει η μέρα εκείνη, που θα… βραδιάσει για όσους ακόμα δεν θα έχουν πιστέψει ότι η Γυναικεία καλαθόσφαιρα, είναι επακριβώς ισόποση της Ανδρικής!
Κλείνοντας, επειδή γνωρίζω ότι η Γυναικεία φύση είναι τέτοια που παρασύρεται πιο εύκολα από τα συναισθήματα της, όσο και αν ισχύει αυτό, τα κορίτσια της ομάδας μας, τώρα που έκαναν την αρχή και απέδειξαν ότι δίκαια «φώναζαν», να γνωρίζουν ότι θα πρέπει να το αποδεικνύουν συνέχεια, σε κάθε προπόνηση, σε κάθε αναμέτρηση, σε κάθε άμυνα και επίθεση…
