📖Περίπου 40“
➡Αν είναι να… δοκιμάσει κανείς να περιγράψει τον καλαθοσφαιρικό βίο και πολιτεία του Κυριάκου Γιαγκουλή, δεδομένα θα… χαθεί κάπου επί του Σύμπαντος!
Είναι αμέτρητες οι στιγμές του (βέβαια δεν πρόκειται για τον μοναδικό), αλλά επί προσωπικού, υπάρχει μια συγκεκριμένη, η οποία με βοήθησε πάρα πολύ στο να βελτιώνομαι επί του συντακτικού μου έργου!
Ήταν… άγρια μεσάνυχτα όταν μεταβαίναμε οδικώς προς τον αερολιμένα της Λάρνακας, όπου μαζί με την υπόλοιπη αποστολή της ΑΕΛ (όταν την προπονούσε) θα αναχωρούσαμε για την Ολλανδία και πάνω στις συζητήσεις μου είχε πει μιαν συγκεκριμένη έκφραση:
-Όταν ξεκινούσα την προπονητική, πέρασαν κάποια χρόνια μέχρι να καταλάβω ότι δεν ήμουν πια παίκτης!
Αυτό ήταν!
Ήταν μια έκφραση η οποία με βοήθησε πάρα πολύ στο να κατανοήσω και τον προπονητή, ειδικά κατά τα ξεκινήματα του και να μην τον κρίνω έτσι απλά και αβίαστα…
Διότι το να κάθομαι σε μια καρέκλα και μπροστά σε ένα γραφείο και ένα πληκτρολόγιο και να κρίνω, αυτό είναι το εύκολο…
Το δυσκολότερο είναι να κατανοώ πριν κρίνω και επειδή η κατανόηση προϋποθέτει αυτοκριτική και συναίσθηση, τώρα είναι η στιγμή που ο Κυριάκος Γιαγκουλής μαθαίνει πόσο σημαντική ήταν η έκφραση του εκείνη…
