📖Περίπου 35“
➡Όταν κάποτε κάποιος φίλαθλος, μου είχε δείξει ένα τατουάζ που σχημάτισε στο χέρι του και έφερε το όνομα «Μάριος» και μου είπε πολύ χαρακτηριστικά, ότι διαβάζει για καλαθόσφαιρα, μόνο κάθε που ξημερώνει η 13η μέρα του Μάη, το προσωπικό μου συναίσθημα, δεν μπορώ να το περιγράψω…
Όπως δεν μπορώ να περιγράψω εκείνο το πρωί, καθώς βρισκόμουνα στο δρόμο για τη δουλειά και με κάλεσε ένας συνάδελφος για να μου αναφέρει τα μαντάτα…
-Ο Μάριος έφυγε…
Το ρολόι, έδειχνε 08:20 (ακριβώς)…
Από τότε και ως σήμερα λοιπόν και όσο θα βρίσκομαι επί των επάλξεων, αυτή η μέρα θα ξημερώνει διαφορετικά, γιατί πάντα με εκείνο τον κόμπο…
Θα γράψω για το Μάριο…
Που δεν είναι και ο μόνος που έφυγε νωρίς…
Τόσα και τόσα άλλα παιδιά, αποτελούν τη μεγάλη του παρέα και επειδή ο Μάριος είναι το δικό μας παιδί…
Για μας, το διάφανο βλέμμα του αντιπροσωπεύει εκείνη την αθωότητα που πήρε μαζί του και μαζί, όλα εκείνα τα άλλα παιδιά που έφυγαν νωρίς…
Της καλαθόσφαιρα μας και όχι μόνο…
Του αθλητισμού μας και όχι μόνο…
Τα παιδιά όλου του κόσμου!
Δηλαδή τη μεγάλη παρέα του Μάριου…
