📖Περίπου 1`20″
🎄Καταρχήν συγνώμη που… πάω κόντρα στο πνεύμα των ημερών και δη, παραμονή των Χριστουγέννων…
Αν και είναι ένα πνεύμα που εμείς το έχουμε εμπνευστεί, γιατί όταν γεννήθηκε Ο Θεάνθρωπος στη Βηθλεέμ, κανείς δεν πανηγύριζε…
Απεναντίας, γεννήθηκε ταπεινά, αθόρυβα και η Μαρία με τον Ιωσήφ ένιωθαν αγαλλίαση…
Αν λοιπόν η κατάνυξη είναι το πνεύμα μας, τότε ναι, γιορτάζουμε Χριστούγεννα…
Αλλά…
Αυτό το αλλά, λόγω κάποιων παραμυθιών που γράφτηκαν με θέμα τα Χριστούγεννα, όχι όμως για να χαροποιήσουν, αλλά για να προβληματίσουν, δεν ήταν παραμύθια!
Ήταν μια απεικόνιση της πραγματικότητας μας…
Της δικής μας πραγματικότητας!
Γιατί αν το πνεύμα των μελλοντικών Χριστουγέννων, δεν επισκεπτόταν τον τσιγγούνη Εμπενίζερ Σκρούτζ, o άρρωστος Σαμ, ο μικρός γιος του φτωχού γραμματέα του Εμπενίζερ Σκρούτζ θα είχε πεθάνει…
Ήταν τρομακτικό εκείνο το πνεύμα επειδή ήταν ντυμένο στα μαύρα και αμίλητο…
Στην πραγματικότητα μας, το πνεύμα εκείνο, είναι η συνείδηση που κάποια στιγμή στέκει αμίλητη απέναντι μας και μετά θα μας κυνηγά σαν Ερινύα…
Προσωπικά, έχω περάσει τα 55, άρα και τα κεριά… ανάποδα να βάλω πάνω στην τούρτα, το ίδιο βγαίνει!
Άρα, όσα χρόνια και να περάσουν, δεν πρόκειται ποτέ, να διαβάσω πιο σπαρακτικό παραμύθι, από εκείνο με το ορφανό κοριτσάκι που πουλούσε σπίρτα…
Το οποίο σπαρταρούσε από το κρύο και το χιονιά, ικετεύοντας να αγοράσουν οι περαστικοί τη φτωχή της πραμάτεια, αλλά κανείς δεν έδινε σημασία…
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και όλοι βιάζονταν να πάνε στα ζεστά τους σπίτια…
Όταν λοιπόν το πνεύμα της μητέρας του μικρού κοριτσιού, πήρε τη ψυχούλα της κοντά της μες τη μέση της νύχτας…
Την άλλη μέρα, λυπημένοι οι περαστικοί έβλεπαν αποσβολωμένοι το άψυχο σωματάκι του κοριτσιού και δίπλα τα καμένα σπίρτα που άναβε για να ζεσταθεί…
Η λάμψη εκείνων των σπίρτων, που για το μικρό κοριτσάκι, ήταν άπλετο φως για να φωτίσει το διάβα του προς Τον Παράδεισο, στη δική μας πραγματικότητα είναι η στιγμή εκείνη που αντιλαμβανόμαστε τα λάθη, την υποκρισία, την κακία μας και φοβισμένοι, κοιτάμε το ρολόι για να δούμε αν έχουμε χρόνο να διορθώσουμε τα λάθη και τα πάθη μας…
Δεν είναι λοιπόν παραμύθια αυτά…
Είμαστε εμείς!
Έτοιμοι για να γιορτάσουμε αύριο…
Αλλά ας προβληματιστούμε…
Αυτόν που γιορτάζει τα γενέθλια του θα τον καλέσουμε;
Αν ναι, δεν θέλει χαρές και πανηγύρια, θέλει κατάνυξη, θέλει κατανόηση, θέλει ενσυναίσθηση για τους αμέτρητους μικρούς Σαμ, για τα αμέτρητα μικρά κορίτσια που πουλάνε σπίρτα…
Αν τους κατανοήσουμε, τότε ναι, Αυτός που έχει τα γενέθλια του θα έλθει!
Καλά Χριστούγεννα λοιπόν…
Ακόμα και σε αυτούς, που (μόνο) αυτές τις μέρες θυμούνται να κάνουν μιαν καλή πράξη, αλλά χρειάζονται κάμερες, φωτογράφους, θεατές και πολλά πολλά (μα πάρα πολλά)… likes και καρδούλες στα Μέσα Κοινωνικής δικτύωσης…
Καλά Χριστούγεννα!
