📖Περίπου 1`20“
➡️Καταρχήν, είναι δεδομένο ότι στη ψυχή του κάθε Έλληνα, υπάρχει ένα αίσθημα απογοήτευσης και για τον τρόπο με τον οποίο η Γαλανόλευκη έμεινε εκτός τελικού, αλλά κυρίως, λόγω του ότι ποιος ήταν ο αντίπαλος, που την κέρδισε με αυτόν τον τρόπο…
Ήταν αυτός ο αντίπαλος που αγωνίζεται στην Ευρώπη, επειδή κατέχει την Κωνσταντινούπολη και είναι αυτός ο αντίπαλος που εξελίσσεται καλαθοσφαιρικά ως ένα ποσοστό που ξεπερνά το 90% λόγω Κωνσταντινούπολης (Ευρωλίγκα με Φενέρ και Εφές, που εδρεύουν εκεί)…
Η κριτική λοιπόν για τον τρόπο που έμεινε εκτός τελικού η Γαλανόλευκη, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως εύκολη, επειδή κάποια βασικά στελέχη, είχαν εξαντλήσει σημαντικά ποσοστά ενέργειας από πριν…
Βέβαια και ο Βασίλης Σπανούλης ήξερε από πριν ότι κάτι τέτοιο (κατά 99%) θα συνέβαινε, μιας και οι Σλούκας, Παπανικολάου (τα δυο κύρια παραδείγματα) δεν είναι πλέον έφηβοι…
Όπως ήξερε ότι ακόμη και ο Αντετοκούνμπο (ο Γιάννης), δεν θα ήταν εύκολο να έχει πάντα τα ίδια ψηλά δεδομένα απόδοσης…
Αλλά εύκολο είναι να σκεφτεί κανείς, ότι οι Τούρκοι, είχαν τους… καλούς τους σε καλή βραδιά, ενώ η Ελλάδα δεν τους είχε…
Μόνο όμως που οι Τούρκοι, δεν είχαν στα καλά τους… τους καλούς τους και παραλίγο να έμεναν εκτός από τη Σουηδία…
Ας τεθεί και αυτό στην εξίσωση…
Αλλά όσο και αν προσωπικά θαυμάζω τον προπονητή Αταμάν και δεν τον πάω σαν άνθρωπο, όσο διάνοια και να είναι (που είναι), σε καμιάν περίπτωση δεν θα προχωρούσε σε διαχείριση απέναντι στους Σουηδούς και να ρίσκαρε τον αποκλεισμό…
Κάπου εδώ λοιπόν, η κριτική «συναντά» την αυτοκριτική και αυτό το συναπάντημα, μοιάζει με… εκρηκτικό μίγμα!
Διότι, πολύ θα ήθελα να δω ποιος είναι επιτέλους αυτός ο αλάνθαστος που (σίγουρα) θα γνωρίζει όλα τα τραγούδια και συνάμα θα είναι εκτός χορού (ή και του χώρου)!
Μετά από αυτά, φθάνει και η καταγραφή της κατανόησης…
Η Ελλάδα, έχασε μια μάχη, αλλά δεν έχασε κανέναν πόλεμο!
Έναν πόλεμο που τον κερδίζει συνεχώς από το 1987, γιατί τότε που συνέβη η «έκρηξη» της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, αν και μικρή το δέμας, παραμένει σταθερά στις κορυφαίες Οικουμενικές δυνάμεις και ο λόγος που παραμένει, είναι γιατί τότε συνέβησαν δυο πολύ απλά πράγματα…
Η Ελληνική καλαθόσφαιρα προβαλλόταν δωρεάν από την τηλεόραση, ενώ από το κάθε σχολείο είχε ζητηθεί να αναδεικνύει μόνο ένα ταλέντο!
Αυτό λοιπόν είχε συμβεί και από τη στιγμή που συνεχίζει να συμβαίνει, προσωπικά δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι η Γαλανόλευκη θα συνεχίσει να παραμένει στις Οικουμενικές κορυφές και στις παρυφές αυτής!
