Τα γραφόμενα του Δολώρου είναι διαχρονικά τιμητικά…

Περίπου 35“

Με το Δολώρο Καπαρτή, είμαστε ακριβώς συνομήλικοι μιας και είμαι μεγαλύτερος του, κατά… μόλις τρία 24ωρα!

Επομένως και ο ίδιος, αλλά και οι τόσοι άλλοι σπουδαίοι καλαθοσφαιριστές της εποχής εκείνης, ήταν και τα πρώτα μου δημοσιογραφικά σκιρτήματα, τη στιγμή βέβαια που σε αυτήν την εξίσωση, περίοπτη θέση κατέχουν και οι, της προηγούμενης γενιάς…

Κατά τις προάλλες μέσω του «BS», είχα αναρτήσει ένα μικρό αφιέρωμα προς το Δολώρο, κατά κόσμον «Κάπα»!

Η απάντηση του, αποτελεί μιαν τεράστια ανταμοιβή, που αποδεικνύει ότι το τι είναι αυτό που πραγματικά μένει, ακριβώς επειδή είναι τόσο διαχρονική…

Εκ του παρελθόντος στο παρών και από εδώ, στο μέλλον, όλοι οι χρόνοι εντός του σεβασμού…

Που σαν κοιτίδα του έχει τον αυτοσεβασμό!

Χωρίς άλλα σχόλια, η απάντηση του Δολώρου:

«Σε ευχαριστώ φίλε που κάθε χρόνο, σε κάθε επέτειο γενεθλίων μου, με τιμάς με ένα άρθρο σου. Πέραν της προσωπικής φιλίας, δείχνεις πόσο τιμάς τους παλιούς μπασκετμπολίστες που υπηρέτησαν το αγαπημένο μας άθλημα, φέρνοντας την ιστορία να συναντά το παρών. Έτσι κατά τη δική μου ταπεινή μου γνώμη ασκείς και το λειτούργημα σου με τον σωστό τρόπο.

Σε ευχαριστώ που σέβεσαι την ιστορία του αθλήματος».