Ανάγνωση: Περίπου 60“
Όχι απλά γροθιά… Ττοππουζιά, έτσι… Κυπριακά και χωριάτικα!
Ή ακόμα πιο Κυπριακά… Τταππαλασιά!
Το τι συνέβη (πολύ) πρόσφατα στη διεθνή μας παίκτρια, τη νεαρή Παναγιώτα Κυριάκου, που όσο καλός χαρακτήρας είναι εκτός γηπέδων, τόσο καλή παίκτρια, είναι και εντός αυτών (δεν το λέει η ίδια, το λέω και εγώ, διά υπογραφής, το λένε και τόσοι άλλοι), είναι ένα «προσκλητήριο» για όλους μας, να δούμε κάποιαν στιγμή τον καθρέπτη μας, σαν Κύπριοι…
Σαν Κύπριοι, επειδή κάποιοι από εμάς, μάλλον έχουμε εκλάβει τη γεωγραφική μας θέση, με την ιδιότητα μας, τελώντας εν πλάνη, ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου (αλλά… ξεχνάμε ότι στη γεωγραφία, υπάρχει και άξονας, άρα ως κεντρώοι, να προσέχουμε και λίγο τα νώτα μας)…
Σαν Κύπριοι, όχι βέβαια όλοι οι Κύπριοι, αλλά επειδή υπάρχει και ο ορισμός της γενικότητας, άμα πέσει μια μύγα μέσα στη δεξαμενή με το γάλα, όλο το γάλα, καταλήγει στο ποτάμι…
Ττοππουζιά ή και τταππαλασιά και όχι μια απλή γροθιά, είναι στο στομάχι μας αυτό που έγινε, μια νοοτροπία που κάλλιστα μεταφέρεται και στα γήπεδα, μιας και αυτοί είμαστε, άρα αυτήν «επιβάλλουμε» και επικοινωνούμε σε όλες μας τις συναναστροφές, κοινωνικές επαφές και εκδηλώσεις…
Η μητέρα της Παναγιώτας, δεν άντεξε και προχώρησε σε σχετική ανάρτηση και επί της ευκαιρίας, πρόκειται για μια μητέρα, που μαζί με το σύζυγο της, αποτελούν μιαν όαση πηγαίου γέλιου, σε μιαν εποχή, όπου το κάθε καλό και ιδανικό δέχεται έναν ολοκληρωτικό πόλεμο…
Άρα, πως θα ήταν δυνατόν, η Παναγιώτα να μην απολάμβανε μιαν ιδανική ανατροφή, αλλά να της τύχει μια συμπεριφορά, που με τίποτα δεν της άξιζε;
*Η καταγωγή ενός ανθρώπου, αναγράφεται μόνο στην ταυτότητα. Η πραγματική προέλευση, βρίσκεται στην ψυχή…
