📖 Περίπου 55“
«Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, Γιώργο Θυρώτο αρχηγέ»!
Ποιος έμεινε ασυγκίνητος, στο άκουσμα της θλιβερής είδησης, μια είδηση που είχε αφήσει «παγωμένους», όσους είχαν ενημερωθεί το μεσημέρι εκείνο…
Λες και ήταν και το κλίμα του καιρού τέτοιο, που ίσως και να μην ήταν τυχαίο, γιατί εκείνη η μέρα ήταν πολύ κρύα…
8 Ιανουαρίου 2002, ημέρα Τρίτη, δευτέρα πρωινή και μόλις στα 48 του…
Ο Γιώργος Θυρώτος, ο άνθρωπος που για πολλούς, άλλαξε τη ροή του αθλήματος στον τόπο μας…
Ο κατά επίσης πολλούς, κορυφαίος καλαθοσφαιριστής που ανέδειξε η Κύπρος, δεν ήταν πια εδώ…
Αναχωρούσε για Τα Επουράνια…
Ότι και να αναφερθεί για το Γιώργο Θυρώτο, πάντα θα είναι λίγο, πάντα δεν θα είναι αρκετό…
Πόσοι και πόσοι χαίρονταν να τον έχουν για συμπαίκτη και ειδικά, στην ομάδα της καρδιάς του, που δεν μπορούσε να είναι άλλη πλην της ΑΕΛ…
Αλλά και οι αντίπαλοι του, μπορεί να μην ένιωθαν και τόσο χαρούμενοι, όταν τον είχαν «απέναντι» τους, αλλά και αυτοί, τον θαύμαζαν…
Αμέτρητα τα έργα και οι ημέρες, άξια θαυμασμού, που είχε τελέσει ο Γιώργος Θυρώτος στα γήπεδα μας…
Διαχρονικά έργα, με υπογραφή και σφραγίδα και ας μην το αισθάνονται πολλοί αυτό, αλλά ένα σημαντικό κομμάτι της εξέλιξης του αθλήματος στον τόπο μας, οφείλεται στο Γιώργο Θυρώτο…
Αλλά επειδή σε αυτήν τη ζωή, αυτό που μένει, είναι το ότι δεν έχει ύλη, δηλαδή οι μνήμες , αυτό που άφησε στο πέρασμα του ο Γιώργος Θυρώτος, είναι η απλότητα του…
Λαλίστατος, έντονος και συνάμα συναισθηματικός, στο άκουσμα του ακροατή, απλός και προσιτός για τον καθένα, αυστηρά ακατάλληλος για τον υποκριτή…
Σε σημείο που ακόμα και τώρα, να διερωτώμαι, πως τα κατάφερνε έτσι…
Αλλά η απάντηση υπάρχει και είναι απλή!
Όταν γεννιέται κανείς απλός, όσα και να πετύχει, η απλότητα είναι γενετικό «υλικό» και ότι γεννιέται, δεν γίνεται…
«Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, Γιώργο Θυρώτο αρχηγέ»!
