📖 Περίπου 45“
Ζώντας την αποκαλούμενη και ως… προηγούμενη εποχή του αθλήματος στον τόπο μας (επειδή με εκείνα τα παιδιά, πάνω κάτω είμαστε και της ίδιας ηλικίας), ο τρόπος που δούλευαν οι καλαθοσφαιριστές εκείνοι, ήταν ολοκληρωτικά «βασανιστικός»!
Επειδή όμως τα αγαθά κερδίζονται με κόπο, στη συνέχεια αναφέρονται δυο παραδείγματα, μέσα από τα πάρα πολλά που υπάρχουν…
Υπάρχει λοιπόν το παράδειγμα του Πανίκου Κυριάκου.
Ενός από τους πλέον κορυφαίους καλαθοσφαιριστές που ανέδειξε ποτέ η καλαθόσφαιρα μας, ο οποίος πριν πάει στη δουλειά, είχε κλειδιά της αίθουσας του Γυμνασίου Παλλουριώτισσας, πήγαινε εκεί από τις 6 τα χαράματα και άρχιζε να σουτάρει τρίποντα…
Έπρεπε η μπάλα να βρει… εκατό φορές το πλεκτό και μετά να φύγει, για να πάει στη δουλειά…
Υπάρχει το παράδειγμα του Χρίστου Στυλιανίδη…
Ο οποίος κατάφερε να δει το ονοματεπώνυμο του να αναγράφεται στη χρυσή βίβλο των κορυφαίων, του αθλήματος στον τόπο μας, αλλά αυτό δεν έγινε, επειδή μπορεί ο Στυλιανίδης να είναι αρεστός σε κάποιους.
Αλλά τα βάρη που σήκωνε στο γυμναστήριο και… ολόκληρα αμόνια ήταν και υπερωρίες σπαταλούσε σε κάτι τέτοιες αίθουσες και μετά, έπρεπε να πάει και στην προπόνηση!
Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι και για τους δυο αυτούς καλαθοσφαιριστές, δεν υπήρξε καμιά εντολή από τους εκάστοτε προπονητές τους για να «υποβάλλονται σε αυτά τα βασανιστήρια»!
Εντελώς από δική τους πρωτοβουλία, τα έκαναν όλα αυτά και δικαιολογημένα, κέρδισαν ότι κέρδισαν στην πλούσια τους καριέρα!
Κάτι τέτοια παραδείγματα, ας είναι οδηγός…
